شعر و طنز و جک. از همان پاستوریزه های سفید! پس به دندان گرفت و پر وا کرد. روی شاخ چنار مأوا کرد. می گذشت و شد از پنیر آگاه. کشتهء تیپ توست خاص و عوام! دارم ام پی تری آوازت. ولی اینها کفاف ما ندهد. لطف اجرای زنده را ندهد. ای به آواز شهره در دنیا. گفت کوتاه کن سخن لطفن! پاس کردم کلاس دوم من. با پسر عمویم که نه به از .

ماا یم و نوای بی نوایی. زخمی که بر دلم گذاشتی را به خاطر دارم. ونماندی جواب ازدست رفته هایم رابدهی. مرا هیچگاه از یاد نبر. این را میگویم تا ان زمانی که. شک نکن علتش این است. دخترکم امروز برای تو مینویسم. سال ها بعد که بزرگ شدی. دانشگاه و مدرسه دور کنم. دلم میخواهد نگذارم از خانه بیرون بروی. میدانم از من متنفر میشوی.